Oude wijngaard, letterlijk. Maar wat krijgen we dan? Nou, een magistrale wijn van de trebbiano spoletino. Van druiven van oude stokken dus. Uit Umbrië, gemaakt door de familie Mattioli die hier al honderden jaren in hetzelfde dorpje gevestigd is. In alles proef je hier rust, tijd, aandacht, gelaagdheid, het gaat maar door. Niet te koud drinken vooral, dat zou jammer zijn, want de aroma’s en smaken komen op een wat hoger temperatuur nog veel beter tot hun recht, zeg een graad of 12 tot 14 is prachtig. De zon in je glas!

Inmiddels een mooie vaste waarde bij Vleck, Pierre-Nicolas Massotte. Schoon, intelligent wijnmaken, bescheiden, zo zien we het graag. De super elegante oranje wijn Ondine......9 hl per hectare, zullen we daar mee beginnen. De rest moet u eigenlijk gewoon maar gaan proeven!  Gewoon zeer, zeer, zeer lekker.

Garrique is de officiële term, maar mediterane kruidigheid rekenen we ook goed. Pure, krachtige wijn van twee zusjes en hun broer. Al jaren een grote favoriet van Vleck. Bio-dynamie zonder certificaat.

Oud schaapsherder Venier laat zich niet gekmaken. Papa's wijngaarden worden inmiddels jaren zeer secuur biologisch bewerkt. Ragfijne, uitgebalanceerde wijnen zijn het resultaat. Op het fruit, intens en ongemeen lekker. Naturel, but rather to the point.

Nog zo’n vrolijkerd uit de stal van David en Hélène Barrault van Chateau Tire Pé. Helemaal zonder make-up deze keer. Nul sulfiet toegevoegd, veel dichter bij de essentie van de merlot kom je niet. Vaak een wat niksig druifje (“We’re not drinking Merlot!”, quote uit de klassieke film Sideways), maar niet in de handen van dit echtpaar. Puur genot, heerlijk doordrinkbaar en bijna on-natuurlijk goed, als u begrijpt wat wij bedoelen…

Eindelijk, eindelijk een Bordeaux! En dan maar direct een illustere. Grote voorganger van natuurwijn, Philippe Pacalet schijnt er dozen van op te drinken, de Assemblée schenkt het, kortom, als we het doen doen we het goed. Maar niet vanwege bovenstaande maar gewoon omdat wij vonden dat het het geld waard is. Dure wijn bestaat niet, alleen slechte wijn. Zoiets. Weer een referentie! De run'essence (dubieuze woordspeling, we weten het) is de instapper rood van David. Fraai spul, we kunnen niet anders zeggen, met tien maanden rijpen op vat. Een grote kleine Bordeaux, heus waar!

Chateau Lassolle kijkt uit op de Marmandais,  Bordeaux dus. Stéphanie Roussel is een hypergevoelige wijnmaakster die voor niets minder dan het allerbeste haar bed uitkomt. Pure, compromisloze bio-dynamische wijnbouw die trilt van eigenzinnigheid. Er wordt gewerkt met amphoren en oude foudres en staal. Alles van tiental kanten belicht en elk jaar weer compleet anders. Probeer, groot favoriet van Vleck.

Fruitig, licht, smaakvol. Van de familie Lapierre, de voortrekkers die sinds 30 jaar wijn maken opdat het plezier is. Hoofdpijnloos, in alle betekenissen. Groots ondanks het nog steeds bescheiden prijsje. Referentie nummertje één. En niet in het minst vanwege hun beste Nouveau die wij kennen!

Ooit eens president van een van de eerste associaties van natuurlijke wijnproducten. een icoon in kleine kring, maar bij Thomas zelf geen spoor van kijk mij 'ns. Paella koken in de tuin met een bietje in de hand, dat is het echte leven.Dat je een beetje wijn kan maken, ala, fijn. Referentie mensen!

Bio-dynamie in optima forma! Normaal doen we er niet zo moeilijk over maar bij Patrice past het zo goed bij het personage dat we het graag noemen. Die Steiner methodes, een beetje gek. Net zoals Patrice. Dus laat hem maar water draaien met tijm en rozemarijn, koeienhoorns begraven en naakt bij maanlicht oogsten. Whatever, als het maar lekker is. En dat is het. Zeer lekker.