Ooit de allerallereerste wijn die Vleck importeerde, een Picpoul-Sauvignon uit de buurt van Mèze. Inmiddels een andere domein, beter, verfijnder, maar hetzelfde idee. De vlezige ziltigheid van de Picpoul de Pinet (wijngaarden liggen aan binnenmeren waar oesters worden gekweekt) en de verstuivende frisheid van Sauvignon. Waarlijk wonderbaarlijk, Rolling Stones dan in dit geval, wijn voor elke dag die nooit verveelt, kom er maar eens om. Wij zijn trots.

Kwaliteit behoeft geen etiket. Een beetje op vertrouwen, deze gedeclasseerde rioja. Stiekem gebotteld net over de grens van de DOC, en dus tafelwijn. Maar wel rioja. Snapt u 'm? Ach, het scheelt weer een euro of 2. Fijn hoor!

In de basis mag het ietsje klassieker, want anders kom je niet onder de vijftien euro uit in Italië. Van onze Camillo, uit de Maremma, onze Toscane-favoriete-streek, die een dealtje kon sluiten en een partijtje doorschoof. Heerlijke ouderwetse stijl, ideaal bij pizza! (Mag ook rood bij hoor, zie de Sangiovese van Giole)

Een Nederlands clubje dat al jaren ploetert in de Roussillon en inmiddels ver boven de Vleck-streep qua zuiverheid en dorstlessendheid wijn maakt. Frisse chardonnay!

Voor wie wat voller wil, wat zachter wil en laten we maar een keertje uit de hoek komen, wat zwoeler wil. De wat commerciëlere druiven, maar waarom niet eigenlijk, als het maar lekker is.

Caroline is een jonge wijnmaakster die gewoon een hekel heeft aan sulfiet. Kan ook. Deze Picpoul-druiven zijn aangeplant aan de oever van oestermeren. Ziltig, fris, mondvullend is de wijn. Appeltje-eitje met oesters, alles wat op een schelp lijkt en voor de upgrade borrel, waar je je in Zuid-Frankrijk waant.

Mandard is een oud familie-domein. Ooit een flesje gevonden in de deur van een ijskast in Zuid-Frankrijk. Na een halve fles direct gebeld: 'U heeft een nieuwe importeur!' Grote klasse, klein prijsje. In ons assortiment één van de meest traditionele.

Hoe het dan in de wijngaarden ging, met insecticiden enzo. Alsof Jacky water zag branden. 'Daar loop ik toch elke dag in, en mijn kinderen, en mijn kleinkinderen!' Dus zo schoon als water dat van een berg vuursteen druipt, alle wijnen van deze grootheid.

Alain Razungles is behalve zoveelste generatie wijnmakers ook één van de meest gerenommeerde oenologen van Frankrijk. En da’s wat anders dan een vinoloog (kan iedereen zichzelf noemen volgens mij, cursusje, certificaatje). Nee, dit zijn de chemici onder de wijnkenners, en deze geeft leiding aan het beroemde laboratorium van Montpellier, het ‘Wageningen’ van de wijn in Frankrijk. In de stal van Vleck een vreemde eend in de bijt zou je denken maar al jaren een vaste waarde.

Vriend en vijand zijn het er over eens dat Natalino het mooiste terroir heeft van de regio. Moet hij daarom zo hard lachen? Wijn met een gulle lach en een superieure intelligentie. Ziltig, kalk, gras en water. Probeer!

Vorig jaar begonnen we met de Pet-Nat die de Arndorfers samen met de familie Jurtschitsch maken. Dit jaar voor het eerst zijn stille Riesling en Grüner. Mooie ingetogen maar ook vrolijkmakende stijl. Zeer moeilijk te vinden, zo, vaak zijn ze wat streng, die Oostenrijkers, maar deze uitzondering bevestigt de regel.  Bloempjes, wat grassig en volume op de goede manier.

Kersverse wijnmaker in de stal van Vleck, deze Juan Leandro uit Extremadura. Da’s gelijk een nieuwe wijnstreek erbij. Met nieuwe druiven. En nieuwe etiketten. En alles op Tinjagas gevinifieerd, de kleine potten van klei. Een hoop te ontdekken dus! Pure ziel heet de wijn, en da’s geen woord teveel gezegd hoor. Zuiver op de graat, sprankelend, klare wijn, echt wat voor Vleckie en dus zeker ook voor u.

Hoe het dan in de wijngaarden ging, met insecticiden enzo. Alsof Jacky water zag branden. 'Daar loop ik toch elke dag in, en mijn kinderen, en mijn kleinkinderen!' Dus zo schoon als water dat van een berg vuursteen druipt, alle wijnen van deze grootheid.

Alweer een paar jaar geleden begonnen we met de Pet-Nat die de Arndorfers samen met de familie Jurtschitsch maken. Daarna zijn we ook aan de slag gegaan met zijn stille Riesling en Grüner Veltliner, van de natuurlijke lijn. Mooie ingetogen maar ook vrolijkmakende stijl. Zeer moeilijk te vinden, zo, vaak zijn ze wat streng, die Oostenrijkers, maar deze uitzondering bevestigt de regel.  Bloempjes, wat grassig en een beetje schraal op de goede manier.

Van ons boefje Gérard Eyraud, de meest intuïtieve wijnmaker van Vleck. Elke batch, elk jaar weer anders maar altijd onnavolgbaar goed. Voor bij alles. Fasten your seatbelt, want over smaak valt niet te twisten, maar razen doen de wijnen van Gérard.

Helene en Christophe zijn wijnmakers zoals er meer zouden moeten rondlopen. Superbescheiden, hardwerkend en ook al is één en ander hip en overvraagd, gewoon normale prijzen hanteren. Deze 'kleine' viognier uit de Ardèche heeft alles wat goede wijn moet hebben. Veel smaak, veel lagen, een glimlach, een vraag naar meer.

Nieuw gezicht bij Vleck en de eerste wijnmaker die zichzelf introduceerde en werd goedbevonden in 14 jaar! (We krijgen veel opgestuurd…). Flinke doos, na de eerste fles, tweede fles, derde fles volledig overtuigd. Heerlijke soort van gelikte Italiaan van het goede soort.. Classy. Zijn wijnen ook, maar dan wel natuurlijk. Eén van de voorlopers in Italië. Deze witte: spannend, citrus, zon, geel gras, glimlach.

Best wel relevant in deze tijden. Bij enige introductie van Agienza le Calle benoemde ik dit huis altijd als het ‘als de bom valt ga ik daar naartoe’ toevluchtsoord. Ricardo doet en maakt namelijk alles: behalve wijn ook olijfolie, hij heeft alle beesten die je maar kan verzinnen, verbouwt beroemd graan voor z’n pasta, zelfs rijst, maakt dus worsten, salami’s. Laat mij daar maar landen in tijden van crisis. Maar goed, we laten Ricardo z’n ding doen, en drinken gewoon zijn wijn. Deze vermentino heeft, je moet er van houden, dat echte typische natte washandjes geurtje. En ook, uniek, iets harsigs wat we kennen van de bourboulenc druif (Rapatel wit voor de Vleck-adapten). Voor bij worst! Vis mag ook.

Schitterende wijn uit Maremma, de kuststreek van Toscane, al was het alleen al om de verpakking. Wijn voor de grote en toch verfijnde dorst. Antonio heeft de mazzel dat hij wijngaarden bezit met veel ijzer in de grond, dat maakt het allemaal wat smakelijker. Sangiovese en een beetje ciliegiolo en zelf een pietsje grenache . Een literfles dus hè!

Alain Razungles is behalve zoveelste generatie wijnmakers ook één van de meest gerenommeerde oenologen van Frankrijk. En da’s wat anders dan een vinoloog (zo kan bij wijze van spraken iedereen zichzelf noemen, na een cursus met certificaat). Nee, dit zijn de chemici onder de wijnkenners, en deze geeft leiding aan het beroemde laboratorium van Montpellier, het ‘Wageningen’ van de wijn in Frankrijk. In de stal van Vleck een vreemde eend in de bijt zou je denken maar al jaren een vaste waarde.