montanet-thoden

De Cellist.

Een iconische opname van de cellosuites van Bach is natuurlijk die van Rostropovich. Zoals deze Rus zelf is: warmbloedig, voluptueus, genereus, galmend. Voor de opnames koos Rostropovich als lokatie de Basilique van Vezelay. Het schijnt dat, om de optimale rust te creëren, er ’s nachts is opgenomen. Op de doorgang naar Santiago moest ook de heuvel van Vezelay worden beklommen voor gebed. De laatste tientallen meters zijn steil en de entree magnifiek. Hoe zou dat geklonken hebben voor de eenzame pelgrim die tijdens de opname de kerk benaderde? Wonderbaarlijk, op z’n minst. Wonderbaarlijke ook, op z’n minst, de Bourgognes van Jean Montanet: kristalhelder, aangenaam boers, voluptueus, genereus. Zelf heeft Jean ook wel wat weg van Rostropovich, zoals het hoort, de maker weerspiegelt zich in de wijn. Het wijngebied werd weer ontgonnen toen Marc Meneau hier zijn 3 sterren restaurant had neergezet: daar moest wat mee te doen zijn, deze lokale wijngaarden die al generaties droog lagen, en ze werden eerst door Meneau en later door de coöperatie uit het slop getrokken. Toen deze coöperatie van het rechte pad afweek en begon te mechaniseren stapte de president op, Jean Montanet dus. Dan begin ik gewoon voor mezelf. Inmiddels wereldberoemd, dit domein. Net als de suites van Bach door Rostropovich en het restaurant van Meneau. Drie redenen voor een omweg, zou de bandenfabrikant zeggen.