denis montanar

Denis Montanar

Lang nagedacht wat de wijnen van Denis nou zo speciaal maken. In de kelder niet veel bijzonders: de rust, de regelmaat en de reinheid van een goed wijnmaker. Niet echt enorm bijzonder terroir, geen steile hellingen. Waar kregen zijn wijnen die onnavolgbare energie van? Toen we in zijn wijngaarden wandelde viel opeens het kwartje. Een strookje land, de zee op 10 kilometer, de uitlopers van de Alpen ook op tien kilometer. En wat krijg je dan? Nerveus gedoe in de lucht. Onwaarschijnlijke mooie luchten, veel wind, van links, van rechts, van voor, van achter. En dan weer even stil. Een spel tussen de zee en de bergen. En die wijngaarden doorstaan dag in dag uit dit steekspel. En vandaar de energie, de blakende energie van zijn druiven en zijn wijnen. Stokoud kunnen ze worden. Een beetje de young-guy on the block in het geweld van de Oranje-hipster-wijnen uit buurtregio Slovenië en Friuli zelf. Hipster? Kale kop. Oranje waar je niet van kunt slapen, inweken tot je erbij neervalt? Zonde van de druiven. Bio-dynamie, rust, opsnuiven van de bergen en de zee, dat is wat telt.