Catherine et Pierre Breton|nuits d’ivresse|rood

Het leven van een wijnboer bestaat behalve uit ploegen en zwoegen ook uit verkopen. En om te verkopen moeten er beurzen, proeverijen, restaurants en retailers afgestruind. Dan kan je maar beter een echtpaar zijn, want allenig zal of de voorkant (de wijngaard of de kelder) of de achterkant (de verkooppraatjes) lijden onder de keerzijde. Met Pierre en Catherine zien wij de perfecte symbiose. Catherine is niet weg te slaan van de proeverijen, ze maakt het mooiste reclame-materiaal dat ik ken, en ze houdt wel van een borrel, een feestbeest zogezegd. Pierre is de stille Willem waar maar mondjesmaat wat uitkomt, laat Pierre maar ploegen en zwoegen, laat hem maar die Bourgeuil Nuits d’Ivresse (nachten van dronkenschap) of zijn onnavolgbare Vouvray sec ‘La Dilletante’, alsof die niet echt meedoet in de wereld van de grote Chenins, nou proef die dan maar eens, maken. Of de zomerse Avis de Vin Fort, met de schipper aan het roer in woeste zeeen. De mening van de Bretons wat een ‘sterke wijn’ is: gulzigheid opwekkende Cabernet-Franc, niks dichtgetimmerde houtbak. Een zeeman die zijn mannetje staat. Gelukkig maar dat Pierre Catherine heeft om zijn ambacht uit te venten. Inmiddels een wereldmerk en één van de grote referenties uit de Loire. Dankzij de feestjes die ze opvrolijken met hun dorstopwekkende plezierwijnen. Daar wil je dan wel meer van. Branson, die van Virgin, zei het al: de beste marketing is eens in de zoveel tijd een enorm feest geven’.