Christian Venier|les hauts de madon blanc|wit

Het jaar 2015 op la Dive Bouteille. Einde dag drie van drie dagen op zoek naar nieuw, uitmuntend, lekker en goeie gasten. Nou, na drie dagen, einde middag, kom er dan nog maar om om ons enthousiast te maken. Lastig. We hadden één echte opdracht: een nieuwe witte Touraine. Opdracht mislukt, niet gevonden in de drie dagen. Jammer, maar niet echt erg. Grote traditie is: we verzamelen met z’n allen bij het tonnetje van Olivier Lemasson, de grote favoriet van Vleck, de laaste middag van de drie dagen. En daar stond Christian, naast Olivier. Ken je die, vroeg Olivier? Ja, van een aantal jaartjes geleden alweer de wijn geproefd, beetje wild nog, en van het oogstfeest bij Olivier zelf. Toffe gast. Proeven. En ja hoor, het antwoord op een zoektocht blijkt dan toch weer te liggen op je bord, je struikelt er bijna over, maar het is bij gratie van die zoektocht: daar was ie dan, de wijnmaker waar we al drie dagen naar zochten, gevonden in het laatste kwartier. En zo moet het zijn, een mooi germanisme. Later natuurlijk op bezoek en een bezoekje zoals het hoort: veel volk over de vloer, natuurlijk is er geen sprake van dat we niet blijven lunchen en ietwat tollend op de beentjes terug naar het feest van Olivier. Wat mooi toch, een ontdekking die geen ontdekking lijkt te zijn omdat het gewoon op je pad komt. Zo moet het zijn. Wijnen als water zo zuiver, slim, intrigerend, verfijnd, meesterlijk eigenlijk. Dat dat op je pad komt, zomaar. Zomaar?