Olivier leerde veel toen hij werkte in één van de beste caves ‘vin naturel’ van Frankrijk. Hij leerde nog meer als sommelier. Hij werd toch weer caviste. Hij dacht dat kan ik ook, wijn maken. Hij dacht waar ga ik het leren? Bij de paus natuurlijk, Marcel Lapierre van dé Morgon. En na vier jaar stage aan de slag. Vijf jaar geleden stichtte hij Les Vins Contés. Inmiddels een naam met faam en hij vindt ons aardig, dus krijgen we toebedeeld wat we wensen, maar schaars blijft het. Zijn cave is zoals een set-dresser een oud-Oost-Europese enclave van zigeuners zou modelleren. Een uit de kluiten gegroeide oude hoeve, meer gaten dan bestrating, plassen, modder, ontelbare carcassen van oude auto’s en tractoren, banden, stapels kratten met flessen, oude vaten, één grote zooi. Maar eenmaal binnen toch de geordende chaos van een genie. Elke collega-wijnmaker die ik over hem spreek zegt het altijd weer…die Olivier heeft het in zijn vingers, en dan gaan de handen voor de borstkas en dwarrelen de vingers naar boven. Het is hard werken, maar begiftigd zijn met talent wil wel eens helpen. Elke druif krijgt zijn expressie à la Lemasson mee. Dat is zéer in de kern van de druifsmaak. Ik maak wijn op de druif, niet op het terroir, zegt hij zelf. Wijn behekst met de twinkel van de ogen van de maker. Mooie ogen. Eng lekkere wijn. Zijn Romorantin vindt hij zelf het mooiste. Omdat die druif zo moeilijk te temmen is.
Een soort druivendompteur, misschien is dat de mooiste omschrijving van Olivier Lemasson.,
Les Vins Contés, Olivier Lemasson, Loire, frankrijk.