les roches, jérôme lenoir

de monniken

Je zou er zo’n oude lessenaar met een bestofte bijbel verwachten. We praten over de mooiste kelder van Frankrijk, die van de familie Lenoir. Les Roches zegt zoveel als de rotsen. En uit de rotsen is de kelder gehouwen, en in het midden zijn de overblijfselen als millenia oud stutwerk nog steeds te bewonderen. O ja, het gaat over wijn. Als monniken zo langzaam wordt de wijn gecreeerd. Creeren is een beter woord dan maken voor deze Chinon, want het heeft iets onuitstaanbaars onbegrijpbaars, alsog God nog steeds bezig is te kijken of het niet beter kan. Jaren schaven en cuve, dat lijkt er hier te gebeuren. En niet door te manipuleren. maar door minisculeus te observeren hoe de materie zich ontwikkeld. En dan op het juiste moment bottelen, na een jaar of vijf. Of zes. En dan nog zeker even op flessen tussen de rotsen laten liggen. Waarna door het kleinste etiketeermasjientje. Op zoek naar de drinker. En dan verrassen, telkens weer. En je niet laten grijpen. Terwijl ik dit schrijf maar weer een fles opengetrokken. Niet te begrijpen.

Vleck’s favoriet