Le Calle

Mocht de bom vallen, dan weet ik waar ik heen moet. Naar Ricardo, u had het al geraden. Ricardo bestiert op zijn geheel eigen wijze zijn eco-systeem. De grootste lol lijkt hij te hebben in het rondscheuren met zijn gasten van de agriturismo, de Belgen en Nederlanders die er een paar nachten verblijven, om die achter zijn trekker, in een soort pipodeclown-aanhangwagen door zijn landerijen te scheuren. Elke bocht weer die grijns en de trots. Varkens die ravotten, geiten die blèrren, koeien met hoorns zo groot nog nooit gezien, en dan natuurlijk graan, de rijst voor de risotto, de olijven voor de olie en niet te vergeten wijn. Een compleet, zelfvoorzienend eco-systeem, alles biologisch opgevoed, geteeld, geperst, geplukt. Een kelder met afgehangen worsten en speck, zó lekker! Een onwaarschijnlijke rijkdom. Weer zo’n heerlijke insiderstip van Camillo dit keer, waar ik al mee werkte. Ricardo doet niet aan beurzen of dat soort gekkigheid. Voor de insiders, join the club. Zijn wijnen zijn zo goed als natuulijk, onvolprezen sappig en van de rechtdoorzeeheid waar we zo van houden. Sangiovese en Vermentino uit wat zij natuurlijk het echte Toscane noemen: Maremma, de streek richting en aan de kust. Geen opgedirkte paleizen alla Radda, geen toeristenhordes als in San Giminiano. Gewoon het echte Toscane met echte wijn zonder opsmuk maar o zo smakelijk. Heuvels, graan, beesten, druivenranken, beesten, druivenranken, heuvels, graan, speck, worst, geitenkaas olijfbomen enzovoort enzovoort. Mocht je nog eens een paar nachtjes echt Toscane willen proeven, in alle zins des woords, meld je bij Ricardo en zijn lieve vrouw en zijn onuitstaanbare schitterende boerengrijns..