domaine jean-christophe mandard

De vondst van een wijnboer.

Oh jaloezie! De wijnhandelaar wordt benijd om zijn leven. Van idyllisch gehucht naar grandioos Château trekt hij met zijn équipe, zijn wijnmaatjes, zijn klanten of alleen, om de meest weergaloze wijnen te proeven, waaruit hij maar met moeite kan kiezen. Nou vergeet het maar. De laatste vondst was uit de deur van een ijskast in de kelder van een vakantiehuisje dat mijn schoonouders huurde. En daar, in die deur stond een fles Touraine chenin blanc. En de wijnhandelaar was onthand, want zijn ozo geliefde Touraine Sauvignon van Jacky en Michelle Goumin bestond niet meer. Met verdiend pensioen, het echtpaar dat ooit de eerste fles wijn aan mijn voorganger Helmer Otterman verkocht, zo’n 25 jaar geleden. En toen de facturen van ‘Groupe …’ kwamen en er eerst en gruwelijke etiket-wissel kwam, gouden letters, hoe verzin je ’t, wist ik het eigenlijk al. Maar toch hopen dat het eerste nieuwe jaar, zelf door ‘de Groupe’ gemaakt, zonder vriend Jacky, door de Vleckse beugel kon. Nou voor geen meter dus. Precies zoals we de Touraine Sauvignons kennen die we niet lekker vinden. Schraal, aangezuurd, naar naar kunstgist ruikende kattenpis-imiterende ‘wijn’. En nu, want een Touriane Sauvignon, zonder kan niet. Maar vindt er maar ‘ns één die in de buurt komt van good old Jacky. Tot de deur van de ijskast dus openging op vakantie, en die Chenin wel erg snel op was, en mijn schoonouders ook nog langskonden bij meneer Mandard om een proefdoosjes op te halen. En werkelijk alles was lekker, gamay, côt, cabernet-franc, bubbles, rosé, maar zo midden in de oogst mocht ik slechts een palletje Sauvignon ophalen. Die is binnen!