colombaia

Colombaia

Helena & Dante, zo noemt iedereen ze. Dante: vijfde generatie wijnmakers, wijnhandelaren, zie foto met Dantes grootvader. .Uit de appelatie Chianti gestapt, want wat snappen de hoge heren nu van bio-dynamie? En wat zou je je dan door hen wijs laten maken, zeker na een generatie of vijf, toch? Colombaia is echt zo’n insiders-wijn. Of beter: je herkent het gevoel vast, als je een nieuwe blauwe mini koopt, of zoiets, dan zie je opeens overal blauwe mini’s rondrijden. Maar die waren er toch altijd al? Natuurlijk. Zo ook met Colombaia. Nog nooit van gehoord. Ik kwam ze tegen in Spanje op een beurs van de illustere Ramon Escoda-Sanahuja. Hoezo had ik hier nog nooit van gehoord? Aan de lunchtafel, een aantal maanden later onder de vijgenbomen, kwam daar ook opeens 2008 door, en 2009. Hoezo was dit nog niet verkocht? Nou, om eerlijk te zijn: ze hadden al een paar jaar een krat over het hoofd gezien, waarin deze jaargangen lagen te verstoffen. Of ik daar wat van mocht kopen? Ja hoor. Half palletje per jaargang? Ja hoor. Ongelooflijk…..van een soort nonchalance die niet gespeeld is. Van een eerlijkheid die gemeend is. Typisch zo’n domein waarvan elke wijnmaker wiens mening er toe doet zegt: Colombaia, natuurlijk ken ik dat: Helena & Dante…. (komt er dan altijd achteraan). Elke wijn, er zijn per jaar één of twee rode en een witte, krijgt z’n eigen kleur mee. Altijd hetzelfde eenvoudige etiket, elk jaar de kleur van wat de wijn dat jaar is. 2014, pimpelpaars. 2013 niet al te blauw. 2009 blauwblauw, 2008 bordeauxrood. Zo kan je wijn ook een karakter meegeven. En het klopt hoor! Insiderswijn, ikoontje uit het toch wel lastige Toscane (veel wijnproducenten die zich in een Porsche verplaatsen…..).  Helena en Dante investeren liever in hun eigen broodgistcultuur. Kost niets. Lekkerste brood ooit. Waar gaat dit over? Over Helena en Dante. Echtpaar, rotsvast. We bakken on eigen brood, we maken onze eigen wijn.