Arnaud Combier|crémant per 6|mouss

Zo kan het dus ook: waar veel wijnmakers een ondernemersteam vormen met hun partner haat Emmanuelle, de vrouw van en top-advocate, het wijnmakersgedoe. Vooral de Salons, met hun eeuwige geouwehoer, ze wil er niet zijn. En het ergste is als ze over hun tráctor gaan praten. Waarom we dit vertellen? Omdat de wijnen van Arnaud iets ongemeen vanzelfsprekends hebben. Als een natuurlijk verloop der dingen. Zodat hij er niet al te veel over kwijt hoeft thuis, gelukkig maar. Druivensap dat lang moet liggen zonder er over te ouwehoeren. Emmanuelle vond een wijnmaker die daar ook niet zo van houdt. Eigenlijk doet ‘ie maar wat, vindt ‘ie. En ja, het is zeker goed en lekker, maar hij is er nog lang niet uit, dat wijnmaken, hoe dat nu gaat. Hij vertelt liever over z’n zoontje van 3 dat al piano wil spelen. Of over z’n nieuwe hoeve die hij kocht: totaal vervallen maar met mooie kelder en als leukste extra welteverstaan drie Erard-vleugels. Een muzikant onder mijn wijnmakers, die een advocate trouwde die niet van tractors houdt. Nu heeft Arnaud geen tractors nodig, een luttel aantal hectares wijn worden met de hand bewerkt. Vanzelfsprekend. Weinig wijn die zo vanzelfsprekend is. Vanzelfsprekend spannend. Vanzelfsprekend volle chardonnay, want zuid-bourgogne. Vanzelfsprekend rijk en vol fruit, want vin naturel. Het wordt wel elk jaar tóch weer lekkerder. Vanzelfsprekend wordt er toch wat bijgeleerd. Maar wat precies, vraag het niet Arnaud, en zeker niet zijn vrouw.